مظلوم ترین مفصل بدن - همه جا طنز و خنده

به گزارش همه جا طنز و خنده، شاید بتوان گفت که مفصل زانو، مظلوم ترین مفصل بدن است که بیشترین فشار را در طول زندگی تحمل می نماید و وزن بدن را در طول عمر تاب می آورد. این مفصل، یک مفصل سینوویال یعنی مفصلی است که از طریق یک کپسول متشکل از رباط ها احاطه می گردد و حاوی مایعی است که به آن مایع سینوویال می گویند که اصطکاک در مفصل را کاهش

مظلوم ترین مفصل بدن

شاید بتوان گفت که مفصل زانو، مظلوم ترین مفصل بدن است که بیشترین فشار را در طول زندگی تحمل می نماید و وزن بدن را در طول عمر تاب می آورد. این مفصل، یک مفصل سینوویال یعنی مفصلی است که از طریق یک کپسول متشکل از رباط ها احاطه می گردد و حاوی مایعی است که به آن مایع سینوویال می گویند که اصطکاک در مفصل را کاهش می دهد.

در مفصل زانو انتهای استخوان ران با سر استخوان درشت نی کنار هم قرار می گیرند. دو برجستگی استخوانی در دو طرف انتهای استخوان ران وجود دارند که به آنها کندیل می گویند. این کندیل ها روی سطح فوقانی استخوان درشت نی قرار می گیرند.

این سطح را کفه درشت نی می گویند. این کفه به دو قسمت بیرونی و درونی تقسیم می گردد. درشت نی در شیار خاصی که میان دو کندیل استخوان ران تشکیل شده است، می لغزد.

استخوان کوچک تر ساق پا، نازک نی، وارد مفصل زانو نمی گردد. این استخوان مفصل کوچکی را تشکیل می دهد که آن را به یک طرف درشت نی وصل می نماید. این مفصل چندان حرکتی ندارد.

غضروف مفصلی ماده ای است که انتهای استخوان ها در هر مفصل را می پوشانند. این ماده در اغلب مفاصل عظیم تر حدود 5/2 سانتی متر ضخامت دارد. این ماده سفید و درخشان است و قوامی لاستیکی دارد. غضروف مفصلی یک ماده لغزنده است که اجازه می دهد سطوح استخوانی بدون آسیب زدن به یکدیگر روی هم بلغزند.

کارکرد غضروف مفصل این است که ضربات وارده جذب و یک سطح کاملا صاف ایجاد کند که تا حرکت استخوان ها تسهیل گردد.

ما تقریبا در هر نقطه ای در بدن که دو سطح استخوانی در مقابل هم حرکت می نمایند، این غضروف مفصلی را داریم. در زانو، غضروف مفصلی انتهای استخوان ران، سر استخوان درشت نی و پشت استخوان کشکک را می پوشاند.

رباط ها و تاندون ها

رباط ها (لیگامان ها) نوارهای محکم بافتی هستند که انتهاهای استخوان ها را به یکدیگر متصل می نمایند. دو رباط مهم در هر طرف زانو قرار گرفته است: رباط کولترال داخلی (MCL) و رباط کولترال خارجی (LCL). داخل مفصل زانو، دو رباط مهم دیگر قرار گرفته است که بین استخوان ران و درشت نی قرار دارند: رباط صلیبی قدامی (ACL)در جلو و رباط صلیبی خلفی (PCL) در عقب.

رباط های کولترال داخلی و خارجی مانع از حرکت بیش از حد زانو به طرفین می شوند. رباط های صلیبی قدامی و خلفی حرکت جلو به عقب زانو را مهار می نمایند.

رباط صلیبی قدامی مانع از لغزیدن بیش از حد درشت نی روی استخوان ران به سمت جلو می گردد. رباط صلیبی خلفی مانع از حرکت بیش از حد درشت نی روی استخوان ران به سمت عقب می گردد. این دو رباط همراه با هم مهم ترین رباط هایی هستند که پایداری زانو را حفظ می نمایند.

دو نوع رباط اختصاصی به نام مینیسک هم میان ران و درشت نی قرار گرفته است. این ساختارها را گاهی غضروف زانو هم می گویند، ولی در واقع مینیسک ها با غضروف مفصلی که سطح مفصل را می پوشاند، متفاوت اند.

دو مینیسک زانو به دو علت اهمیت دارند. اول اینکه به همراه هم مانند یک ضربه گیر عمل می نمایند که نیروی وارد آمده از وزن بدن را به سطح عظیم تری پخش می نماید. دوم اینکه مینیسک ها به رباط های اطراف زانو در پایدار کردن آن کمک می نمایند.

یک توپ را تصور کنید که روی یک سطح صاف قرار گرفته است. این توپ انتهای استخوان ران است و آن صفحه سر استخوان درشت نی.

مینیسک ها در واقع به دور انتهای گرد استخوان ران می پیچند و فضای میان آن و کفه استخوان درشت نی را پر می نمایند. مینیسک ها با این ساختار به توزیع وزن استخوان ران روی استخوان درشت نی هم کمک می نمایند.

اگر مینیسک ها وجود نداشتند، هر وزنی که روی استخوان ران وارد می شد، روی یک نقطه استخوان درشت نی منتقل می شد. اما با وجود این مینیسک ها وزن روی تمام سطح کفه بالایی استخوان درشت نی توزیع می گردد. این توزیع وزن از طریق مینیسک ها اهمیت زیادی دارد، زیرا از وارد آمدن فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی در انتهاهای استخوان ها جلوگیری می نماید. بدون مینیسک ها، تمرکز یافتن نیرو بر یک ناحیه کوچک غضروف مفصلی می تواند به سطح آن آسیب برساند و به تحلیل رفتن آن در طول زمان بینجامد.

مینیسک ها علاوه بر محافظت از غضروف مفصلی، به رباط ها کمک می نمایند تا زانو را پایدار نگه دارند. مینیسک ها با عمل کردن مانند یک گوه که زیر یک چرخ ماشین پارک شده می گذارید، مفصل زانو را پایدارتر می نمایند. مینیسک ها در لبه بیرونی شان ضخیم تر هستند، و این ضخامت کمک می نماید تا مانع از تکان خوردن انتهای استخوان ران روی کفه استخوان درشت نی شوند. مینیسک ها در واقع کفه انتهای بالایی درشت نی را به یک حفره کم عمق بدل می نمایند. حفره ای که در انتقال وزن بخش بالایی بدن، نسبت به یک سر گرد روی یک صفحه صاف، کارآمدتر و و پایدارتر است. مینیسک ها بعلاوه پایداری زانو را تقویت می نمایند و غضروف مفصلی را از تمرکز یافتن بیش از حد وزن روی آن محافظت می نمایند.

در مجموع همه رباط های زانو از جمله مهم ترین ساختارهایی هستند که به پایداری زانو کمک می رسانند. به یاد دارید که رباط ها استخوان ها را به استخوان ها متصل می نمایند. بدون رباط های محکم و قدرتمند برای اتصال ران به درشت نی، مفصل زانو بیش از حد شل و ول خواهد بود.

زانو بر خلاف مفاصل دیگر بدن فاقد یک چارچوب محکم استخوانی است. در مقابل برای مثال، در مفصل ران، سر گرد استخوان ران، درون یک حفره عمیق قرار می گیرد.

تاندون ها (زردپی ها) مانند رباط ها هستند، به جز اینکه آنها عضلات را به استخوان ها می پیوندند. عظیم ترین تاندون بدن در اطراف زانو قرار گرفته است، تاندون کشککی است. این تاندون استخوان کشکک (کلاهک زانو) را به استخوان درشت نی اتصال می دهد. این تاندون روی کشکک را می پوشاند و به بالا به سوی ران ادامه پیدا می نماید.

این تاندون را تاندون چهارسر می گویند، چرا که به عضلات چهارسر جلوی ران متصل می شوند. عضلات هامسترینگ (دوقلو) در عقب پا هم تاندون هایی دارند که به محل های مختلف در مفصل زانو وصل می شوند. از این تاندون ها گاهی به اسم تاندون پیوندی برای جایگزینی رباط های آسیب دیده در زانو استفاده می گردد.زانو در محل اتصال دو استخون مهم است: انتهایی پایین استخوان ران (فمور) و انتهای بالایی استخوان درشت نی ساق (پاتلا). کلاهک زانو یا کشکک (استخوان پاتلا) در شیار روی انتهای غضروف سر استخوان ران در جلوی زانو قرار می گیرد.

غضروف بافت هموار و در عین حال محکمی است که در محل های تماس استخوان ها، آنها را می پوشاند و از اصطکاک میان دو سر استخوان جلوگیری می نماید. دیسک های غضروفی هلالی شکل به نام مینسک داخلی و مینسک خارجی هم در فاصله سر استخوان های درشت نی و ران قرار گرفته است.

رباط ها (لیگامان ها) بافت های همبندی هستند که استخوان ها را به هم پیوند می دهند، مثلا رباط کولترال جانبی استخوان ران را به نازک نی متصل می نماید. تاندون ها (زردپی ها) عضلات را به استخوان ها متصل می نمایند، برای مثال، عضله چهار سر به جلوی استخوان ران را به کشکک متصل می نماید.

عضلات اطراف زانو (مانند عضله چهارسر و هامسترینگ) قدرت لازم برای خم و راست شدن زانو را فراهم می نمایند و ضربات ناشی از حرکت را جذب می نمایند.عضلات

حرکت زانو و راه رفتن ما به یک سازوکار حرکتی وابسته است، که سازوکار راست نماینده زانو نامیده می گردد. این سازوکار که در جلوی زانو قرار گرفته است، شامل استخوان کشکک، تاندون کشککی، تاندون چهارسر و عضلات چهارسر است. چهار عضله چهارسر که در جلوی ران قرار دارند، عضلاتی هستند که به تاندون چهارسر متصل می شوند. هنگامی که این عضلات منقبض می شوند، زانو را راست می نمایند، مثلا هنگامی که ما از شرایط نشسته بلند می شویم.

شیوه ای که کشکک زانو درون شیار کشککی-رانی در جلوی استخوان ران قرار می گیرد و هنگامی زانو خم می گردد، می لغزد، می تواند بر کارکرد کلی زانو اثر بگذارد. کشکک مانند یک تکیه گاه عمل می نماید، که نیروی ایجاد شده از طریق عضلات چهارسر را هنگام راست شدن زانو تشدید می نماید. هنگامی که عضلات چهارسر منقبض می شوند، زانو راست می گردد. عضلات هامسترینگ در پشت ساق پا و ران قرار می گیرند. هنگامی که این عضلات منقبض می شوند، زانو خم می گردد.

اعصاب

مهم ترین عصب دور زانو، عصب پوپلیتئال است که در پشت زانو قرار گرفته است. این عصب عظیم در پشت بخش پایینی ساق پا و پنچه پا قرار گرفته است، و حس و کنترل عضلات را ممکن می نماید. این عصب درست در بالای زانو به دو شاخه تقسیم می گردد تا عصب های درشت نئی ای و پرونئال را تشکیل دهد. عصب درشت نی ای به جهت خود در پشت ساق پا ادامه می دهد، عصب پرونئال به جهت خود در بخش بیرونی زانو و به سمت پایین در جلوی ساق پا ادامه می دهد. هر دوی این عصب ها ممکن است در آسیب های زانو صدمه ببینند.

رگ های خونی

رگ های خونی عمده اطراف زانو به همراه عصب پوپلیتئال، به سمت پایین در عقب ساق پا حرکت می نمایند. شریان پوپلیتئال و ورید پوپلیتئال عظیم ترین خون رسان ها به ساق و پا هستند. اگر شریان پوپلیتئال بدون امکان ترمیم کردن، آسیب ببیند، ممکن است ساق پا دیگر نتواند به حیات خود ادامه دهد. شریان پوپلیتئال خون را به ساق پا و پا می رساند و ورید پوپلیتئال خون را از این بخش ها به قلب بازمی گرداند.خلاصه

طرح ساختمانی زانو تا حدی ناپایدار است. با این وجود زانو باید کل وزن بدن را هنگام ایستادن تحمل کند، و هنگام راه رفتن یا دویدن حتی وزن بیشتری به آن تحمیل می گردد. بنابراین تعجب آور نیست که مسائل زانو از جمله بیماری های بسیار شایع در همه سنین است.

درک بهتر بخش های پایه ای زانو به شما کمک می نماید که هنگام بروز این مسائل بهتر بفهمید چه اتفاق افتاده است.

منبع: http://www.salamat.com

/ک

منبع: راسخون