سیر تحول گردشگری لوکس و تاثیرات زیست محیطی آن - همه جا طنز و خنده

به گزارش همه جا طنز و خنده، میراث آریا/ این خبر پیرامون سیر تحول گردشگری لوکس و تاثیرات زیست محیطی آن برای شما نوشته شده است.

درحالیکه گردشگری انبوه در بسیاری از موارد به عنوان عامل مخرب و مضر برای محیط زیست دیده می شود، تاثیر گردشگری لوکس (تجمل گرا) تفاوت جزئی دارد. در طول اولین مرحله رشد در قرن نوزدهم، تعداد افراد درگیر کم بود و بعضی از شرکتها احتیاج به حفظ محیط زیست را درک کردند. بعدها، شکار و ماهیگیری لوکس جمعیت حیات وحش را نابود کرد. اما این افراد تصوری فراوری کردند که مفهوم سافاری عکاسی را ایجاد کرد. آموزش محیط زیست به موضوع اصلی شرکت های گردشگری لوکس تبدیل شد. اخیرا سرمایه گذاری های اکوتوریسمی رو به افزایش است درحالیکه هتل های مجلل معمولی، سلسله شواهد پایداری را دنبال می نمایند.

از جمله موضوعاتی که کمترین مباحثه را در خصوص تأثیر گردشگری دارد، مربوط به سهم آن در تخریب محیط زیست است. یک مطالعه در سال 2018 تخمین زده است عرضه های گردشگری مثل غذاهای جهانگردی، هتل، خرید و سفر، 8 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه دنیای را به خود اختصاص داده است. سفر هوایی نقش منفی بیشتری در تغییرات آب و هوا دارد. اکسید نیتروژن، اکسیدهای گوگرد، دوده و بخار آب منتشر شده در استراتوسفر، آن را به یک عامل بزرگ در تغییرات آب و هوایی تبدیل نموده است. بعلاوه تأثیر قابل توجهی بر انقراض گونه ها، جنگل زدایی، فرسایش سواحل، سقوط کیفیت آب و تخریب سیستم های صخره ای در سراسر دنیا داشته است.

براساس مقاله سیر تحول گردشگری لوکس و تاثیرات زیست محیطی آن باید بدانید که دولتها در این ماجرا نقش بسزایی دارند. وزارتخانه های گردشگری که در بسیاری از کشورها بر صنعت نظارت دارند، به شدت بر ارتقای رشد این صنعت تمرکز دارند، درحالیکه به ندرت نگران پایداری محیطی هستند. حکومت بین المللی نیز ضعیف است. به عنوان مثال، در پروتکل کیوتو و توافقات خود درمورد انتشار کربن در سال 1997 شامل هیچ یک از سفرهای هوایی و دریایی نمیشد.

تفکیک تأثیر بخش لوکس از صنعت جهانگرد آسان نیست، زیرا حتی یک تعریف عمومی پذیرفته شده از اینکه چه چیزی گردشگری تجملی است وجود ندارد، که باعث می شود مقدار آن را تخمین بزنیم، چه رسد به تأثیر و چالش های آن. یک نظرسنجی در سال 2018 تخمین زده است که سفرهای لوکس 7 درصد از سفرهای بین المللی را تشکیل می دهند. یعنی حدود 54 میلیون سفر در آن سال که 20 درصد از هزینه های سفر را شامل می شود. سه چهارم از این سفرهای لوکس تخمین زده شده برای اهداف تفریحی صورت گرفته است و این نشان می دهد که حدود 3 درصد از ترافیک بین المللی گردشگران امروزی، گردشگری لوکس بوده است.

با این حال، در زمانهای قدیم، عملا تمام گردشگری لوکس بود، به این علت که فقط افراد مرفه عایدی و زمان مناسبی برای گردشگری داشتند. البته این سفرها و اقامت های تاریخی با توجه به استانداردهای قرن بیست و یکم لوکس تلقی نمی شود.

این را میتوان به عنوان یک رویکرد کاملاً سنتی به صنعت لوکس در نظر گرفت که تاریخ و اهمیت محصولات لوکس در سایر نقاط دنیا را تکذیب می نماید. با این حال در خصوص طبیعت گردی لوکس، رویکرد موجه تر است. خاستگاه این مقوله تا حد زیادی به قرن هجدهم و بویژه قرن نوزدهم برمی شود، زیرا قبلاً سفر سخت و زمان بر بود. امروزه با نوآوری های تازه حمل و نقل مانند راه آهن ها و کشتی های بخار و بعداً وسایل نقلیه موتوری و هواپیماها تغییر نموده است. این شیوه های تازه حمل و نقل در ابتدا به شدت در غرب متمرکز بود و در غرب عایدیهای اختیاری با صنعتی شدن مدرن، افزایش یافت و بعضی از مردم را بسیار ثروتمند کرد و در این فرآیند محیط طبیعی را فرسایش داد.

رشد گردشگری انبوه اندازه زیادی از شادی را در زندگی بسیاری از مردم به ارمغان آورده است، درحالیکه (تا به امروز) یک دهم اشتغال دنیای را فراهم نموده است. با این حال، همانطور که وردزورث در اوایل قرن نوزدهم استدلال کرد، مصرف طبیعت تهدیدات قابل توجهی برای طبیعت به همراه داشت. این خطرات به طور تصاعدی با افزایش صنعت افزایش یافت. در قرن بیست و یکم، گردشگری سهم عمده ای در انتشار کربن داشت. این صنعت را باید به عنوان یکی از آلوده نماینده ترین صنعت های روی کره زمین، هرچند به ندرت مشاهده کرد، تأثیر زیست محیطی گردشگری لوکس بیشتر از کل صنعت بود.

در اولین مرحله از رشد گردشگری لوکس در قرن نوزدهم، تعداد افراد درگیر بسیار کم بود که تأثیر را کاهش داد، اما مهمتر از آن، شرکتهای این بخش درک کردند که حفظ محیط زیست طبیعی به نفع آنهاست. در بعضی موارد آنها مدافعان حفاظت شدند، از جمله ایجاد پارکهای ملی در ایالات متحده.

پس از آن، درحالیکه شکار و ماهیگیری لوکس، جمعیت حیات وحش را در آفریقا و جاهای دیگر این بخش از بین برد، رویاپردازانی فراوری کردند که مفهوم سافاری عکاسی را ایجاد کردند و به جای کشتن حیوانات در پی آموزش مشتریان خود بودند. آموزش زیست محیطی بعلاوه موضوع اصلی شرکت های گردشگری طبیعی لوکس لیندبلاد و ابرکرومبی و کنت بود. آموزش با کیفیت بالا که به وسیله این شرکت ها برای مشتریان نخبه خود ارائه می شود، همراه با نگرانی آنها در خصوص محدود کردن اثرات زیست محیطی، آنها را به عنوان نیروهای مثبت برای پایداری محیط زیست نشان می دهد، در زمانی که تعداد کمی از مشاغل در هر صنعتی به این موضوع علاقه نشان می دادند.

دهه های اخیر متناقض بوده است. بخش لوکس بطور گسترده ای با مفاهیم تازه پایداری، اغلب در پاسخ به تقاضای مصرف نماینده، درگیر شده است. گردشگران لوکس می خواهند احساس خوبی نسبت به هزینه های بالای خود داشته باشند، که شامل ندیدن خود به عنوان ویرانگر آشکار محیط طبیعی است. درحالیکه تجملات معمولی، سرمایه گذاری های اکوتوریسم کارآفرینی در سراسر دنیا توسعه یافته است. هتل های زنجیره ای برنامه های پایداری و صدور گواهینامه را دنبال نموده اند. با این حال، مقیاس پذیری حتی در بخش لوکس، ردپای محیطی را به شدت توسعه داده است، درحالیکه استقبال صنعت از زبان گیج نماینده پایداری به ایجاد آن یاری نموده است این اصطلاح به طور فزاینده بی معنی است.

نویسنده: منا میرزایی | کارشناس مدیریت دنیاگردی