اما بایدن گفته است: می رویم! - همه جا طنز و خنده

به گزارش همه جا طنز و خنده، روس ها ششم دی ماه 1358 وارد افغانستان شدند و 26 دی ماه 1367 خارج. طی 9 سال بیش از یک میلیون نفر را کشتند. زیرساخت ها نابود شد.

قریب 10 میلیون نفر آواره شدند و با این همه، تباهی اصلی افغانستان پس از خروج آنها شروع شد. البته اشغالگران هم از عوارض این جنگ هولناک بی بهره نماندند.

بسیاری فروپاشی شوروی را با حضور آنها در افغانستان مرتبط می دانند. پس از آنها آمریکایی ها بخت شان را در این جغرافیا آزمودند.

آنها 15 مهر 1380 به این کشور یورش بردند و 20 شهریور 1400 بنا دارند از آنجا خارج شوند. میراث آنها هم کم از روس ها نیست.

اکنون پرسش جهان این است؛ آیا تاریخ تکرار خواهد شد؟ آیا با خروج نیروهای خارجی یک دوره تباهی دیگر در انتظار این سرزمین است؟ وقتی روس ها رفتند، دکتر نجیب ا... رئیس جمهور بود. او با اطمینان از ارتشی گفت که بدون حمایت خارجی هم تاب مقاومت مقابل مخالفان را دارد. اما تصورش نادرست بود. کمتر از پنج سال بعد کابل سقوط کرد و کشور به هرج و مرج کامل کشیده شد.

او قصد فرار داشت، اما فرودگاه در اختیار نیروهای وفادارترین ژنرالش، یعنی ژنرال دوستم بود. دوستم مانع فرار وی شد.

دکتر نجیب به دفتر سازمان ملل پناه برد. ششم مهرماه 1375 طالبان کابل را از چنگ احزاب جهادی درآوردند.

آنها که هم تباران دکتر نجیب بودند او و برادرش ژنرال احمدزی را از دفتر سازمان ملل بیرون کشیده، پس از شکنجه بسیار در یک ایستگاه اتوبوس به دار آویختند.

حالا در آستانه خروج نیروهای خارجی حامی دولت افغانستان، آقای اشرف غنی گفته است: روایت سقوط دولت افغانستان نادرست است. ما 40 هزار نیروی خوب کماندوی خاص و هوایی داریم که در منطقه بی نظیرند.

مردم افغانستان اما خوب می دانند آقای رئیس جمهور باوری به آنچه گفته است، ندارد. 40 هزار نیروی خاص آقای غنی بیش از شش ماه است که علی رغم قول های رئیس جمهوری و معاونانش و لیست بلندی از مقامات دیگر، هنوز نتوانسته اند یک کودک 9 ساله به نام عبدالرئوف را از چنگ مشتی سارق و آدم ربا در مزارشریف نجات دهند

درباره طالبان و راه اندازی رادیو و گریز از مذاکرات و آمادگی آنها برای هجوم گسترده در آستانه تابستان، دیگر حرفی نمی زنم ... آیا تاریخ تکرار خواهد شد؟ آنچه مسلم است، جهان آرزو دارد چنین نگردد.

برخلاف واقعه خروج روس ها، این بار هیچ کدام از قدرت های جهانی و همسایگان افغانستان نمی خواهد رئیس جمهوری دیگر را در یک ایستگاه اتوبوس، آویزان از طناب دار ببیند.

این بار آقای غنی تنها نیست. اذهان عمومی خاطرات خوشایندی از سال های حکومت طالبان ندارد. این بار همه کوشش می نمایند یک سناریوی میانه رقم بخورد. آیا پیروز خواهند شد؟ اوضاع در افغانستان بسیار آشفته و پیچیده شده است.

قدرت های متعددی در این میدان، بازی می نمایند. قدرت هایی که در این بازی مرگ لزوما خواسته های شان شفاف نیست. همه مبهم حرف می زنند و عمل می نمایند. همین اوضاع را ترسناک می نماید. این موجب می گردد کسی نتواند پیش بینی دقیقی ارائه دهد.

جهان شاهد است هزاران نیروی آمریکایی و ناتو که برای نابودی طالبان به افغانستان هجوم بردند، پس از صرف قریب به یک تریلیون دلار هزینه و انبوه تلفات انسانی، ضمن صلح با طالبان و مشروعیت بخشیدن به آنها، اکنون در راه خانه اند.

این تصمیم، ژنرال های آمریکایی و بسیاری از مقامات ارشد در این کشور را دیوانه نموده است. این همه هزینه و البته جنازه برای هیچ! چند روز پیش میچ مک کانل، رئیس سابق سنا از تصمیم بایدن به شدت انتقاد کرد.

هفته قبل از آن هم نوام چامسکی گفت: ما باید در افغانستان بمانیم و به مسوولیت مان عمل کنیم. وقتی می گویم اوضاع به نحو بهت آوری پیچیده است، یعنی همین. واینک آخرالزمان؛ مک کانل و چامسکی در موضوعی نظری واحد دارند! آنها که مسائل آمریکا را دنبال می نمایند، میزان عجیب بودن این اتفاق را می فهمند. اما آقای رئیس، آقای بایدن گفته است: می رویم!

محمدحسین جعفریان - کارشناس ارشد مسائل افغانستان / روزنامه همه جا طنز و خنده